1. Centrale zone: de personen met wie iemand het meest intensief en intiem omgaat.

2. Tussen zone: mensen met wie men met enige regelmaat contact heeft, zonder dat het al te intiem of intensief word.  

3. perifere zone: mensen met wie men maar af en toe contact heeft en waarbij het contact oppervlakkig is. 

1. Gebeurtenissenschema: geven aan hoe een persoon zich doelgericht kan gedragen in allerlei situaties.

2. Persoonsschema's: bevatten informatie over kenmerken van andere mensen.

3. Rolschema's: geven aan welk gedrag iemand in een bepaalde rol of functie zal vertonen.

4. Attitudeschema's: bevatten opvattingen en oordelen over allerlei situaties.

5. Zelfschema's: geven aan hoe personen zichzelf zien. 

- Iemands fysieke verschijning: Hoe iemand zich kleed, praat, beweegt.

- Iemands fysieke aantrekkelijkheid: deze speelt een grote rol bij een eerst indruk.

Een opgebouwd patroon van samenhangende eigenschappen. Deze samenhang is in 2 dimensies beschreven:

1. Sociale dimensie: loopt van goed naar slecht. 

2. Intellectuele dimensie: loopt van knap naar dom.

Welke indeling heeft een aantal gevolgen voor de kenmerken die iemand aan zichzelf en eigen groepsleden toeschrijft en die van mensen die tot een andere groep behoren?

1. leden van zij-groepen zijn meer aan elkaar gelijk qua eigenschappen dan de leden van de eigen (wij) groep. 

2. Leden van de wij-groep zijn beter dan de leden van zij-groepen. 

Aan welke voorwaarden moet een corresponderende afleiding aan worden voldaan?

- persoon heeft zelf gekozen voor zijn gedrag

- het gedrag heeft gevolgen die zich onderscheiden van andere gevolgen.

- het gedrag onderscheidt zich van wat anderen in dezelfde situatie gewoonlijk zouden doen.

1. Basiskenmerken: dit zijn karaktereigenschappen die grotendeels zijn aangeboren en moeilijk te veranderen zijn.

2.Specifieke eigenschappen: grotendeels aangeleerd en bestaan uit vaardigheden en houdingen.  

Attributie: de wijze waarop mensen het gedrag van zichzelf en van anderen verklaren in termen van oorzaak en gevolg, en hoe dit van invloed is op hun motivatie, wil begrijpen.

Looking-glass self: Soms kunnen anderen gewoon expliciet aangeven hoe ze over ons denken. Ze houden ons daarmee een spiegel voor.

Sociale vergelijking: Waarnemen wat anderen in dezelfde situatie waarin wij zitten doen. 

- Een zo goed mogelijk beeld krijgen van de eigen capaciteiten. 

- Ergens goed in willen worden. Er word dan een opwaartse vergelijking nodig.

- Het vermijden van een negatief zelfbeeld. Door een neerwaartse vergelijking 

1. Informationele steun: anderen kunnen ons informatie verschaffen over wie we zijn, hoe we ons moeten gedragen, hoe we over allerlei situaties moeten denken en oordelen en wat we van een situatie kunnen verwachten.

2. Instrumentele steun: anderen kunnen hulp bieden in moeilijke situaties. Ze bieden hulp en bescherming.

3. Waardering en status: mensen hebben behoefte aan een positief zelfbeeld. 

4. Emotionele steun: in vriendschappen wordt emotionele steun als een van de belangrijkste functies. 

1. door algemene vergelijksniveau: dit ontstaat door naar anderen te kijken en waar te nemen hoe hun kosten en baten zich verhouden in vergelijkbare situaties. 

2. door een vergelijkingsniveau met alternatieven: Er kan worden gekeken naar andere situaties, om te achterhalen of daar niet meer opbrengsten te verkrijgen zijn met huidige inspanningen. 

- men kan eigen bijdragen veranderen.

- men kan de bijdragen van anderen proberen te wijzigen 

-men kan de eigen opbrengsten proberen te verhogen of te verlagen.

- men kan de situatie veranderen, door zelf op te stappen of de ander te laten opstappen. 

1. Altuisme: men streeft naar een maximalisatie van de opbrengst voor een ander, ongeacht de opbrengst die men zelf krijgt.

2. Cooperatie: men streeft naar een maximalisatie van de gezamelijke opbrengst.

3. Individualisme: men streeft naar een maximalisatie van de eigen opbrengst ongeacht de ander. 

4. Competitie: men street naar zo veel mogelijk voordeel boven de ander, dus een zo groot mogelijk verschil in opbrengst.

5. Agressie: men streeft naar de minimalisatie van de opbrengst van de ander, ongeacht wat men zelf krijgt. 

Interpersoonlijke attractie: sociale relaties en intieme relaties komen tot stand op grond van wederzijdse positieve gevoelens tussen mensen. 

1. Affectieve dimensie: heeft betrekking op de mate waarin we iemand aardig vinden.

2. statusdimensie: de mate waarin we iemand bekwaam, intelligent, bekend of belangrijk vinden. 

1. instrumentele agressie: als iemand bepaalde aantrekkelijke opbrengsten wil verkrijgen en denkt dat agressie daarbij behulpzaam kan zijn.

2. Emotionele agressie: als iemand zich bedreigd voelt in zijn eigenwaarde en status. 

- als agressie van nut blijkt te zijn voor het bereiken van aantrekkelijke doelen en het ongestraft blijft. 

- als negatieve consequenties voor het slachtoffer niet zichtbaar worden gemaakt en/of als het men het toepassen van geweld voldoende kan rechtvaardigen.

- als agressie in een situatie wordt vertoond waarin de persoon zich kan verplaatsen en zich kan voorstellen zelf ook dat gedrag te vertonen.

- als de persoon zelf ook in een toestand van woede of frustratie verkeert en er daardoor meer inlevingsvermogen is. 

1. Ideologische of instrumentele conflicten: hierbij is er een verschil van mening over het na te streven doelen. 

2. Belangenconflicten: hierbij gaat het om de verdeling van schaarse middelen

3. Machtsconflicten: hierbij gaat het om de vraag wie er bepaalt wat er gebeurt. 

4. Relatieconflicten: Hierbij voelt iemand zich beledigd, gekleineerd of verwaarloost door anderen. 

- ene hatelijkheid lokt de andere uit, waardoor het conflict zich verbreed.

- er vindt een verharding plaats, waarbij enige nuancering van de probleemkwestie niet meer mogelijk is.

- er wordt geconfronteerd, door harde eisen te stellen of te dreigen met vervelende maatregelen.

- er kan geweld worden gebruikt als middel om de frustratie af te reageren of om gelijk te krijgen. 

1. forceren: een van de personen krijgt gelijk. Dit gaat wel ten koste van de andere persoon.

2. ontlopen: door er niet meer over te beginnen

3. toegeven: aan wat een ander wil, om een conflict te voorkomen.

4. Compromis: door verschillen in belangen of wensen aan elkaar tegemoet te komen.

5. oplossing: door te zoeken naar iets dat aan de belangen en wensen van beiden tegelijk tegenmoetkomt. 

Formele groep: is een officieel aangestelde groep.

Informele groep: groepen die spontaan gevormd zijn. 

1. directe interactie

2. groepsgevoel

3. afhankelijkheid

4. groepsnormen.

relevant: 

-taakgerichte rollen: bijdragen die ervoor zorgen dat de groepstaken goed kunnen worden uitgevoerd.

-Groepsgerichte rollen: bijdragen die ervoor zorgen dat de sfeer in de groep goed blijft.

Belemmerd:

- zelfgerichte rollen: bijdragen die het groepsfunctioneren verstoren. 

1. Persoonlijke factoren: de mate waarin de groepsleden dezelfde opvattingen, voorkeuren, normen en waarden hebben en door de mate waarin men elkaar aardig vindt en waardeert. 

2. Taakgebonden factor: de mate waarin de taken die men met elkaar verricht aantrekkelijke en uitdagender zijn.

3. Groepsgebonden factoren: de mate waarin het toetreden tot de groep meer inspanning vereist. 

Groepsnormen: Hoe de leden zich dienen te gedragen, welke opvattingen er gelden en welke doelen men nastreeft. 

Impliciete normen: Normen die pas aanwezig zijn als een groepslid daarvan afwijkt.